Η Αλέκα Παπαρήγα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Νοεμβρίου 1945.
Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί μαχητές και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.
Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών και κρατήθηκε επί 4 μήνες.
Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα.
Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.
Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.
Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα, γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε τριών ετών. Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.
Η Αλέκα (Αλεξάνδρα) Παπαρήγα είναι Ελληνίδα πολιτικός, πρώην Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι τον Απρίλιο του 2013. Είναι η πρώτη γυναίκα αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ.
Μιλάει αγγλικά και ρωσικά και έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.
Είναι η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά τη μεταπολίτευση καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή (1991-2013).
